Een clubicoon is heengegaan, UVV verliest een monument, wat verschrikkelijk, afscheid van een markante UVV ‘er, dit is toch niet waar…..

Zomaar even enige reacties van tal van UVV ‘ers die net als wij dinsdagochtend vroeg zijn opgeschrikt door het overlijden van onze Aart, Lid van Verdienste. De telefoon heeft sinds die tijd niet stilgestaan en logisch, want UVV verliest met het overlijden van Aart een man die in de geschiedenis van UVV nadrukkelijk zijn sporen achterlaat.

Ruim 50 jaar geleden stapte Aart op sportpark J.C. Verthoren over van buurman PVC naar UVV. Naar zijn eigen zeggen was dit een moeilijke maar goede beslissing. Want bij voetballend UVV vond hij zijn draai. Niet zozeer als voetballer, want hoewel hij dat ook jarenlang heeft gedaan, lagen zijn talenten op een ander vlak. Eigenlijk moeten we hier een meervoud gebruiken. Want Aart was dag en nacht ‘’op het veld’’ samen met zijn Christa. En dan lieten beiden hun handen wapperen.

Aart was te vinden op en naast de velden als supporter, grensrechter, scheidrechter, materiaalman, lid van de jeugdcommissie, achter de bar, hoeder van de kleedkamers en als praatpaal voor vele kinderen/pubers en ouders. Want wie er een probleem had of nieuw was bij de club, Aart wist raad en wees iedereen de weg en was nooit te beroerd om even een bal op te pompen of een shirtje uit te lenen. Heel wat voetballers uit het hele land kenden Aart en kwamen hem op het UVV veld altijd even begroeten. Eerst op Verthoren en de laatste jaren op de Paperclip.

Maar niet alleen de voetballers van UVV wisten Aart te vinden. Want hoewel voetbal zijn sport was, had hij een zwak voor vele honk- en softbalsters die bij hem en Christa in de jeugdkantine een balletje gehakt of een patatje kwamen halen. En natuurlijk haalde Aart zijn hart op langs het hek bij het honkbal, want daar kon je altijd rustig wat roepen als je het niet eens was. De verhuizing vormde een apart hoofdstuk in huize Van Bommel. Op Verthoren werd de boel draaiende gehouden en op De Paperclip waren het Aart en Christa die vanuit Kleedkamer 1 op provisorische wijze alle gasten ontvingen.

Aart van Bommel, een schoolvoorbeeld van een grote mond met een klein hartje. Want tijdens zijn vele werkzaamheden voor de club schroomde hij niet om zijn mening kenbaar te maken. Of je het nu wilde horen of niet. Hij zei altijd precies wat hij dacht en wat hij voelde. Luid en duidelijk en recht voor zijn raap. Wie Aart goed kende maalde daar totaal niet om, want negen van de tien keer had hij het bij het rechte eind. En als je bij Aart maar voldoende voor de club deed dan kon je een potje bij hem breken. Al brommend op iedereen waarmee hij niet eens was, deed hij met volle liefde het werk voor zijn club, op zijn geheel eigen manier - vaak tegendraads - met een hart van goud, loyaal en goudeerlijk!

De laatste jaren en waren niet gemakkelijk voor Aart en zijn gezin. Een nieuwe generatie bestuurders/vrijwilligers botste met zijn normen en waarden aangaande zijn UVV. Tot op de laatste dag voor zijn overlijden had hij daar enorme moeite mee. Hij voelde zich gekwetst en mistte het respect dat hij verdiende. Hij vertelde dit aan de mensen die met hem een intensief contact hielden tot aan zijn dood, precies zoals hij dat met alles deed, in heldere taal zonder opsmuk.

Aart dank je wel voor alles wat je voor onze club hebt gedaan! We zullen je verschrikkelijk missen.
Namens UVV bestuur, leden en oud-leden
Herman van Breukelen en Marina van Huissteden-Kaspers